30-LECIE
"I MUSICI DE MONTREAL"
W pejzażu
muzycznym Montrealu ważne miejsce zajmuje kameralny zespół smyczkowy "I
Musici de Montreal". Jego założycielem i szefem artystycznym był zmarły
w roku ubiegłym znakomity wiolonczelista i dyrygent pochodzenia rosyjskiego
July Turowski - absolwent Konserwatorium Moskiewskiego i solista
sławnego moskiewskiego zespołu kameralnego Rudolfa Barszaja. W 1976 roku
Turowski wyemigrował do Kanady i osiadł w Montrealu gdzie wraz ze swoją
żoną Eleonorą podjął pracę na Uniwersytecie Montrealskim. W roku 1983,
a więc równo przed 30 laty, postanowił stworzyć zespół smyczkowy złożony
ze studentów fakultetu muzycznego. Jego skompletowanie nie było rzeczą
trudną. Więcej czasu pochłaniała praca nad zgraniem orkiestry, którą nazwano
I Musici de Montreal". Wkrótce zespół zaprezentował się na pierwszym
koncercie w sali Redpath na Uniwersytecie McGill, a w 1986 r.występował
już po całym Montrealu. Niebawem nagrał 3 pierwsze CD pod etykietą brytyjskiej
kompanii Chandos, a w roku 1990 odbył pierwsze tournee koncertowe po Azji.
Trzon zespołu stanowi do dziś 15 muzyków-smyczkowców (skrzypce, altówki,
wiolonczele), w tym solistka - I skrzypaczka Julie Triquet. W zależności
od repertuaru "wypożycza" się muzyków innych specjalności. W repertuarze
dominowały przez wiele lat utwory barokowe, ale można było też znaleźć
utwory z innych epok. W tym preferowanym gatunku muzyki barokowej Juli
Turowski poszukiwał pełnego, soczystego brzmienia zwracając jednocześnie
uwagę na wydobycie ekspresji. Takie emocjonalne podejście do muzyki
barokowej, nie ujmując przy tym niczego, odbiegało od dzisiejszych
zdyscyplinowanych interpretacji tej muzyki. Ale i opracowania utworów współczesnych
uwypuklały całe bogactwo ekspresji zawarte w partyturach. Dla Turowskiego
jednym z elementów odbioru muzyki była tzw. wizualizacja, czyli zdolność
do plastycznego postrzegania muzyki w formie obrazów. Sam dyrygent przyznawał,
że jest to "specjalizacja" rosyjska. Według niego muzykę powinno
się nie tylko słyszeć ale i widzieć. Krytyka i publiczność dostrzegały
emocjonalizm Turowskiego wraz z umiejętnościami komunikowania się z audytorium.
Obecnie dyrekcję artystyczną I Musici de Montreal" przejął Jean-Marie
Zeitouni.
W okresie
wieloletniej działalności orkiestra otrzymała szereg wyróżnień, m.in. w
1988 roku "Diapason dOr" za nagranie XIV Symfonii Szostakowicza i "Rosette"
du Pinquin Guide w 1992 roku za Concerti grossi op.6 Haendla. W grudniu
1998 roku Rada Quebecu d/s muzyki przyznała orkiestrze "Prix Opus" w kategorii
"Wydarzenia dyskograficzne roku" i w kategorii "Najlepsze nagrania muzyki
współczesnej" za utwory Góreckiego, Parta i Schnittke. W marcu 1999 r.
"I Musici" otrzymali Grand Prix od Rady Sztuki CUM za wyjątkowy wkład w
popularyzowaniu muzyki na terenie Montrealu. Orkiestra występowała
w największych salach koncertowych świata: w Lincoln Centre w Nowym Yorku,
Palais des Beaux-Arts w Brukseli, w lipskim Gewandhausie, Kioi Hall w Tokio,
Victoria Hall w Genewie. Na terenie Montrealu można ją usłyszeć w La maison
symphonique, w sali Tudor Ogilvy a także w kościołach, domach kultury,
parkach, w Theatre Mirelle, Chapelle Historique du Bon Pasteur. Dawniej
występowała w corocznej serii koncertów w Teatrze Maisonneuve i w Pollack
Hall. Dotychczas "I Musici" nagrali 34 CD pod etykietą Analekty i Chandos.
W obecnym sezonie 2012-13 orkiestra przygotowała 3 serie koncertów: w La
maison symphonique, w Tudor Hall Ogilvy i w innych miejscach.
W maju
koncertem muzyki czeskiej dyrygował Jean Michel Malonte (chef de
residence zespołu). Zespół wystąpił też z koncertem muzyki francuskiej
wraz z solistami Julianne Bouliane (mezzosopran) i Phillipe Addis
(baryton).
|