GWIAZDY
POLSKIEJ MUZYKI (1)
Za
jedną z "gwiazd" dzisiejszej muzyki polskiej uchodzi pianista Piotr Anderszewski.
Jest on niewątpliwie wielką indywidualnością muzyczną. Urodził się
w 1969 r. w Warszawie w rodzinie polsko-węgierskiej. Uczył się muzyki od
6-go roku życia, studiował w konserwatoriach Lyonu i Strassburga, w Akademii
Muzycznej w Warszawie i na Uniwersytecie Southern California w Los Angeles.
Doskonalił swe umiejętności na wielu kursach mistrzowskich. Jego profesorami
byli m.in. Perrahia, Fou Ts'ong i Fleicher. Po raz pierwszy zwrócił uwagę
publiczności na konkursie pianistycznym w Leeds w 1990 roku gdy w trakcie
występu zszedł ze sceny będąc niezadowolonym z własnego wykonania utworów
z opusu 27 A.Weberna. Pół roku później zadebiutował w londyńskim Wigmore
Hall. Od tego czasu koncertował w Nowym Yorku, Monachium, Wiedniu, Madrycie,
Petersburgu, Los Angeles i w wielu innych miastach. Oprócz recitali solowych
występował z renomowanymi orkiestrami symfonicznymi w Londynie, Filadelfii,
Amsterdamie, Chicago, Berlinie, Montrealu itd. Znany jest też z występów
z zespołami kameralnymi i współpracuje z wieloma instrumentalistami,
głównie skrzypkami jak z D. Anderszewską (jego siostrą), W. Mullową, A.
Dumay, G. Kremerem, F. P. Zimmermannem.
Anderszewski
dokonał wielu nagrań dla Harmonia Mundi, Accord and Philips, a z Virgin
Classics podpisał umowę na wyłączność nagrań w 2000 r. Pierwszym dyskiem
pod etykietą Virgin były "Wariacje na temet walca Diabellego" L.van Beethovena.
Płyta otrzymała szereg nagród, m.in.Choc du Monde de la Musique i Echo
Klassik. Artysta nagrał również 1,3 i 6 Partitę J.S. Bacha (CD nagrodzone
przez Grammy) oraz dzieła Chopina. Nagrane utwory fortepianowe Karola Szymanowskiego
przyniosły mu w 2006 roku nagrodę w kategorii najlepszej płyty z muzyką
instrumentalną (Classic FM Gramophone), a w roku 2012 otrzymał w Londynie
nagrodę BBC Music Magazin za nagrania muzyki R. Schumanna pod etykietą
Virgin Classics CD. Anderszewski jest też nagrodzony prestiżową Gilmore
Artist Award (2002), przyznawaną co 4 lata dla wyjątkowych talentów pianistycznych
oraz nagrodą Royal Philharmonic Society's (2001) dla najlepszego instrumentalisty.
Współpracując
z reżyserem Bruno Monsaingeonem artysta wystąpił w kilku filmach. W filmie
"Unquiet Traveller" z 2008 roku, będącym filmem dokumentalnym na granicy
fikcji, reżyser przedstawił w sposób niekonwencjonalny sylwetkę pianisty,
jego życie i refleksje na temat muzyki. Akcja dzieje się w tle zimowej
podróży pianisty z Warszawy do Budapesztu. W innym filmie "Anderszewski
plays the Diabelli Variations" (2001) ukazany jest stosunek pianisty do
muzyki Beethovena. Trzeci film "Anderszewski plays Schumann"został zrealizowany
w 2010 roku. Z różnych wypowiedzi Anderszewskiego wynika, że jego celem
w sztuce wykonawczej jest dojście do perfekcjonizmu. Stara się wydobyć
zasadnicze treści z każdego utworu, które starannie analizuje i opracowuje
od podstaw. Koncertując od ponad 20 lat bazuje na wypracowanym solidnym
rzemiośle i nigdy nie dążył do zrobienia błyskotliwej kariery. Dysponuje
pięknym dźwiękiem różnicując go w zależności od stylu utworów na różne
sposoby. Panuje znakomicie nad wszystkimi elementami jednocześnie kontrolując
jakość dźwięku, wykończenie frazy i całościową strukturę wykonywanych
utworów. W tym zakresie niewielu pianistów może się z nim równać. Swoisty
jest jego stosunek do fortepianu, który uważa za najbardziej "muzykalny"
ze wszystkich instrumentów. Jak wyznaje, fortepian podsuwa mu myśli
i sugestie wykonawcze, a w trakcie grania zżywa się z nim tworząc jeden
organizm. Szczery w swoich wypowiedziach przyznaje, że nie jest chopinistą,
uwielbia natomiast muzykę Bacha, Janacka, Mozarta, Beethovena, Schumanna
a szczególnie Szymanowskiego. Był organizatorem festiwali muzyki Szymanowskiego
w Paryżu (2005), Nowym Yorku (2010), Londynie (2005 i 2010) i w Łodzi (2010).
|
.