KARTA POWINNOŚCI CZŁOWIEKA
(2)
Oto dalszy ciąg "Karty":
Dążenie do poznania i
działanie w imię prawdy. Podstawową powinnością każdego człowieka wobec
siebie jest troska o własne sumienie, które jako naturalny zmysł etyczny
decyduje o wewnętrznym przekonaniu do działania zgodnego z prawdą.
Żadne zewnętrzne kodeksy
nie są tak zobowiązujące jak własne sumienie. W życiu społeczeństw destrukcyjną
rolę odgrywają uprzedzenia ideologiczne, rasowe i religijne.
Powinnością każdego człowieka
jest dążenie do przezwyciężania ich przez odkrywanie prawdy w rzetelnym
dialogu.
Naukowcy, pedagodzy i artyści
są szczególnie odpowiedzialni za obecność prawdy, dobra i piękna w życiu
publicznym. Prawem ich jest zewnętrzna wolność badań i poszukiwań twórczych,
a powinnością wyznaczenie sobie wewnętrznej granicy w tym zakresie.
Odpowiedzialność za słowo.
Wolność słowa, swobodny dostęp do mediów i prawo publikacji poglądów zobowiązują
do prawdomówności. Kryterium doboru informacji w międzyludzkim komunikowaniu
się powinna być prawda, a nie atrakcyjność medialna, polityczna lub komercyjna.
Sfera prywatności związana z godnością osoby i tajemnice zawodowe powinny
być respektowane w życiu publicznym.
Granicą wolności słowa,
wytyczoną przez sumienie, jest dobre imię innych.
Szacunek dla życia i natury.
Podstawową powinnością wszystkich ludzi jest służba życiu, umacnianie,
pomnażanie i doskonalenie wszystkich naturalnych jego form.
Każda ingerencja w sferę
życia powinna być nacechowana respektem wobec jego sakralności. Umiarkowane
i roztropne korzystanie z dóbr natury, respektujące prawo przyszłych pokoleń,
jest podstawową powinnością wszystkich ludzi.
Prawo człowieka do własności
i możliwość pomnażania dóbr nie powinny zamykać go w wąsko pojętym interesie
własnym.
Powinnością wszystkich jest
dążenie do solidarnych rozwiązań globalnych, skutecznie likwidujących skrajne
dysproporcje.
Rodzina. Powinnością
ojca i matki jest nie tylko przekazanie życia i dbanie o jego rozwój od
chwili poczęcia, ale także podtrzymywanie rodzinnych godności i odpowiedzialności
za losy narodu, grupy etnicznej oraz całej rodziny ludzkiej.
Odpowiedzialność za etos
rodziny spoczywa na wszystkich tworzących ja pokoleniach.
Solidarny wysiłek dla dobra
rodziny jest najlepszym gwarantem jej trwałości.
Szczególną troską powinno
się otaczać nie tylko dzieci i ludzi w podeszłym wieku, ale i tych, którzy
potrzebują pomocy w związku z okresami przełomowymi w ich życiu, kryzysami
życiowymi bądź utratą sprawności.
Wzywamy zatem wszystkich
w tym roku Wielkiego Jubileuszu, który dla chrześcijan jest czasem szczególnej
radości i wysiłku, a dla ludzi dobrej woli na całym świecie może być symbolicznym
progiem przełomu ku lepszemu, aby podjęli trud tworzenia dobra wspólnego
w duchu Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i tego kodeksu powinności,
który podpisujemy w Gdańsku dnia drugiego września roku dwutysięcznego.
Język drętwy i miejscami
"sprzed I wojny światowej", jakim napisano "Kartę powinności", irytuje
i zniechęca do lektury. Warto jednak te negatywne reakcje okiełznać, bo
tekst powyższy zasługuje jednak na refleksję i - przede wszystkim - na
stosowanie jego postulatów w codziennym życiu.
|